Մահվան հետ կապված ավանդույթներն ու հավատալիքները հազարամյակների պատմություն ունեն։ Հոգու ճանապարհորդությունը ֆիզիկական մարմինը լքելուց հետո եղել է մարդու հետաքրքրության կենտրոնում՝ ներշնչելով վախ, ակնածանք ու հույս։ Ահա թե ինչու 3-րդ, 7-րդ և հատկապես 40-րդ օրը համարվում են անչափ կարևոր հոգու և այն ուղեկցող ծեսերի համար։
3-րդ օրը՝ հոգու հեռացումը մարմնից
Հավատալիքների համաձայն, առաջին երեք օրը հոգին դեռևս գտնվում է երկրային կյանքին մոտ։ Այս ընթացքում այն իբրև թե թափառում է՝ փորձելով հասկանալ, որ մահն արդեն տեղի է ունեցել։
Այս փուլում հոգին կարող է լինել մոտ իր հարազատներին՝ լսելով նրանց խոսքերը, զգալով նրանց ցավն ու սերը։ Հենց այս պատճառով է, որ 3-րդ օրը կազմակերպվում են հատուկ աղոթքներ և ծեսեր, որպեսզի հոգին հեշտությամբ կարողանա հեռանալ ֆիզիկական աշխարհից՝ առանց կապվածության։
7-րդ օրը՝ հոգու առաջին փորձությունը
Մահից հետո 7-րդ օրը հոգին անցնում է առաջին «փորձությունը»։ Այս օրն այն իբրև թե վերանայում է իր կյանքը՝ կանգնելով բարու և չարի գնահատման առջև։
Այս փուլում հարազատների աղոթքները չափազանց կարևոր են։ Հավատացյալները համոզված են, որ աղոթքները հոգուն ուժ են տալիս՝ հաղթահարելու այս դժվար շրջանը։ Ուստի, 7-րդ օրը հաճախ կրկին կազմակերպվում են հավաքներ և հոգեհանգիստ՝ հոգու համար լույս և խաղաղություն աղերսելու նպատակով։
40-րդ օրը՝ հոգու ճակատագրի որոշումը
40-րդ օրը համարվում է ամենակարևորն ու խորհրդավորն ամբողջ գործընթացում։ Հայտնի է, որ այս օրը հոգին վերջնականապես լքում է երկրային կապերը և անցնում «այլ աշխարհ»։
Հավատալիքների համաձայն, 40 օրերի ընթացքում հոգին անցնում է տարբեր փուլերով՝ հանդիպելով իր մեղքերին ու բարեգործություններին։ 40-րդ օրը որոշվում է նրա վերջնական ճակատագիրը, թե արդյոք այն կգտնի հանգիստ կամ կմնա անորոշության մեջ։
Այս օրվա խորհրդանիշը հոգու լիակատար ազատումն է, ուստի մարդիկ հաճախ գերեզմաններ են գնում՝ աղոթելով և հատուկ ծեսեր կատարելով, որպեսզի հոգին լույսի և խաղաղության հասնի։
Ինչո՞ւ են մարդիկ գնում գերեզմաններ 40-րդ օրը
40-րդ օրվա այցը գերեզման համարվում է հոգու հետ վերջին հրաժեշտի պահը։ Հավատացյալները կարծում են, որ այս օրն իրենց աղոթքներն ու հիշատակը կարող են օգնել հոգուն անցնել իր ճանապարհի վերջին փուլը։
Այս պահին հարազատները ոչ միայն աղոթում են հանգուցյալի համար, այլև վերաիմաստավորում իրենց կյանքի արժեքները։ Գերեզման այցելելով՝ նրանք ոչ միայն հարգում են հանգուցյալի հիշատակը, այլև հիշեցնում իրենց՝ մահը բոլորի համար անխուսափելի է, և որ կարևոր է ապրել բարին գործելով։
Ինչի մասին շատերը չգիտեն
Ավանդույթների խորքային իմաստն ու հոգևոր նշանակությունը հաճախ մնում են աննկատ։ Շատերը չեն գիտակցում, որ այս օրերին հոգու համար ամենակարևորը հարազատների սերն ու աղոթքներն են։ Այն նպաստում է, որ հոգին անցնի իր ճանապարհը ավելի հեշտությամբ՝ ազատվելով երկրային կապերից։
Այս ծեսերն ու ավանդույթները հիշեցնում են մեզ մեր արմատների, մահվան անխուսափելիության և կյանքի արժեքի մասին։
Թող հանգուցյալների հոգիները գտնեն խաղաղություն, իսկ մենք երբեք չմոռանանք մեր պարտքը նրանց հանդեպ։