ՀՐԱՏԱՊ ԼՈՒՐ. Գիշերը ամեն դիրքից մի հոգի խփել են 2022 թվականի սեպտեմբերի 13-ին ադրբեջանական զինված ուժերը լայնածավալ հարձակում սկսեցին Հայաստանի մի շարք բնակավայրերի ուղղությամբ։ Այդ օրը Ներքին Հանդի 102 դիրքում 8 զինծառայող կար։

Զինծառայողներից երկուսը ողջ մնաց, 6-ը՝ զոհվեց։

Սերյոժա Ստեփանյանը բանակ զորակոչվեց 2022-ի հունվարի 12-ին, զոհվեց սեպտեմբերի 12-ի լույս 13-ի գիշերը։ Այդ օրը լրանում էր ծառայության ութերորդ ամիսը։

Սերյոժան ծնվել և մեծացել է Արարատի մարզի Փոքր Վեդի գյուղում։ Նրանց տունը գտանք համագյուղացիների օգնությամբ․ «Դավթի տղա՞ Սերյոժը, մեր զինվոր տղե՞ն»։

Տանը մեզ սպասում էին Սերյոժայի մայրը, քույրերը, եղբայրը, հորաքույրը։ Հետո եկավ ընկերը՝ Սևակը։

Որդու մասին առաջինը խոսեց մայրը՝ Անուշ Հովսեփյանը։ Սերյոժան ծնվել է 2003-ի հոկտեմբերի 24-ին, երեխաներից ավագն էր. «Ես աշակերտի հետ էի պարապում, Սերյոժս էլ՝ առաջին դասարանցի, ինքն էր տանում-բերում պուճուրներին։ Գյուղի մամաները բողոքում էին, որ ծեծելով չեն կարողանում երեխաներին մանկապարտեզ տանել, ես էլ ասում էի՝ նայեք, Սերյոժն ու Անահիտը (քույրը), ձեռք ձեռքի բռնած, ոնց են գնում-գալիս»։

Սերյոժան դպրոց է գնացել 6 տարեկանը չլրացած։ Նկարչության խմբակ է հաճախել, ավելի ուշ՝ նաև Թումո ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոն։ Եղել է շատ հետաքրքրասեր։ Հենց այդ պատճառով դժվարությամբ է մասնագիտություն ընտրել․ «Երբ փոքր էր, մտածում էի՝ կամ տնտեսագետ կդառնա, կամ՝ իրավաբան։ Մի պահ ասում էր՝ գնալու եմ իրավաբանություն։ Բայց ես դա չէի ուզում, չէի ուզում, որ կյանքը բարդանա։ Ես ուզում էի, որ դառնա լրագրող, ինքս մասնագիտությամբ լրագրող եմ։ Ասում էի՝ Սեր, պիտի հաղորդավար լինես. հա՛մ շատ սիրուն ես ու գրագետ ես խոսում, հա՛մ էլ՝ ինչ լինի, շուտ կկողմնորոշվես ուղիղ եթերում»,- պատմում է մայրը։ Որդին ստեղծարար միտք ուներ՝ «ձեռքը մի չոփ ընկներ՝ դրանից ինչ-որ բան կսարքեր»։ Սերյոժայի պատրաստած իրերը ցույց տալով՝ Անուշն ասում է․ «Անընդհատ գծագրեր էր անում։ Մտածում էր՝ ոնց քամու ուժով էներգիա ստանա»։